ابزارهای بدهی دارایی های مالی هستند که نشان دهنده وامی است که سرمایه گذار به وام گیرنده داده است. به طور معمول، این می تواند شامل انواع مختلفی از اوراق بهادار مانند اوراق قرضه، وام مسکن، و سفته باشد. زمانی که سرمایه گذار یک ابزار بدهی را خریداری می کند، اساساً در ازای پرداخت های دوره‌ای بهره و بازگشت اصل سرمایه در سررسید معین، سرمایه ای را در اختیار وام گیرنده قرار می دهد.
فهرست مطالب
این ابزارها نقش مهمی در بازارهای مالی ایفا می کنند و وام گیرندگان را قادر می سازند به وجوه دسترسی داشته باشند و در عین حال فرصتی را برای سرمایه گذاران برای کسب بازده سرمایه گذاری هایشان فراهم می کنند. درک ابزارهای بدهی هم برای سرمایه گذاران فردی و هم برای سرمایه گذاران نهادی در پیمایش پیچیدگی های بازارهای مالی ضروری است. بنابراین ما در این مطلب از سری مطالب وبلاگ مستر سرمایه به معرفی ابزار بدهی و انواع آن پرداخته ایم، با ما همراه باشید.
ابزار بدهی چیست و انواع آن
ابزار بدهی چیست؟
ابزار بدهی یک دارایی مالی است که نشان دهنده وعده پرداخت مقدار مشخصی از پول در تاریخ تعیین شده در آینده است. اساساً، این روشی است برای نهاد ها – مانند شرکت ها، دولت ها یا افراد – برای افزایش سرمایه از طریق استقراض وجوه، که سپس با بهره به وام دهنده بازگردانده می شود. ابزارهای بدهی می توانند اشکال مختلفی داشته باشند، از جمله اوراق قرضه شرکتی، اوراق بهادار دولتی، اوراق قرضه شهرداری، وام و اسکناس. آنها به عنوان یک جزء حیاتی از بازارهای مالی عمل می کنند و به سرمایه گذاران اجازه می دهند تا در طول زمان جریانی قابل پیش بینی از درآمد را به دست آورند، در حالی که دسترسی فوری به سرمایه وام گیرنده برای تأمین مالی پروژه‌ها، عملیات یا سرمایه گذاری‌ها را برای وام گیرنده فراهم می کنند.
درک ابزارهای بدهی:
ابزارهای بدهی بر اساس یک اصل ساده عمل می کنند: وام گیرنده بدهی را در ازای دریافت نقدی فوری، با توافق برای بازپرداخت مبلغ وام گرفته شده (اصل) همراه با بهره در فواصل زمانی مشخص یا در سررسید صادر می کند. شرایط یک ابزار بدهی ممکن است بسته به اعتبار وام گیرنده، نوع ابزار، نرخ های بهره رایج و شرایط بازار بسیار متفاوت باشد. سرمایه گذاران اغلب ریسک های مرتبط با این ابزارها را ارزیابی می کنند، که شامل ریسک اعتباری (ریسکی که وام گیرنده ممکن است نکول کند)، ریسک نرخ بهره (ریسک نوسان نرخ بهره که بر ارزش بازار اوراق قرضه تأثیر می گذارد)، و ریسک تورم (ریسکی که تورم خرید را کاهش می دهد) را ارزیابی می کنند. قدرت در طول زمان). بنابراین، درک ویژگی های خاص و ریسک های اساسی مرتبط با ابزارهای بدهی برای سرمایه گذارانی که به دنبال ایجاد یک پرتفوی متعادل هستند، ضروری است.
ملاحظات خاص:
هنگام سرمایه گذاری در ابزارهای بدهی، چندین ملاحظات خاص باید در نظر گرفته شود. یکی از عوامل مهم کیفیت اعتباری صادرکننده است که اغلب از طریق رتبه بندی اعتباری ارائه شده توسط آژانس هایی ارزیابی می‌شود. ابزارهای بدهی با رتبه بالاتر معمولاً دارای ریسک نکول کمتری هستند، در حالی که ابزارهای با رتبه پایین تر بازدهی بالقوه بالاتری را ارائه می دهند اما با ریسک بیشتری همراه هستند. علاوه بر این، مدت یا زمان باقی مانده تا سررسید ابزار بدهی، به طور قابل توجهی بر حساسیت آن نسبت به نرخ های بهره تأثیر می گذارد. بدهی های بلند مدت معمولاً در واکنش به تغییرات نرخ بهره، نوسان قیمت بیشتری را نشان می دهد. مدیریت ریسک نقدینگی نیز حیاتی است، زیرا برخی از ابزارهای بدهی ممکن است نقدشوندگی کمتری نسبت به سایرین داشته باشند و بر توانایی سرمایه گذار برای فروش سریع دارایی بدون متحمل شدن زیان قابل توجه تأثیر می گذارد.
ابزار های بدهی با درآمد ثابت:
ابزار های بدهی با درآمد ثابت زیرمجموعه ای از ابزارهای بدهی هستند که با بازده ثابت یا قابل پیش بینی آنها مشخص می شود. این ابزارها پرداخت های بهره منظم را که به عنوان پرداخت کوپنی شناخته می شوند، در فواصل زمانی از پیش تعیین شده ارائه می کنند و معمولاً در سررسید، مبلغ اصلی را برمی گردانند.
نمونه های رایج عبارتند از اوراق قرضه (اوراق قرضه دولتی، اوراق قرضه شرکتی و اوراق قرضه شهرداری)، گواهی سپرده (CD) و اسناد خزانه. ابزارهای با درآمد ثابت به ویژه برای سرمایه گذاران محافظه کار که به دنبال درآمد پایدار و نوسانات کمتر در مقایسه با سهام هستند جذاب است. آنها نقش مهمی در تنوع بخشیدن به پرتفوی سرمایه گذاری ایفا می کنند و می توانند پوششی در برابر نوسانات بازار سهام ایجاد کنند. با این حال، سرمایه گذاران باید از تغییرات احتمالی در نرخ بهره آگاه باشند، زیرا افزایش نرخ ها می تواند منجر به کاهش قیمت بازار ابزار های با درآمد ثابت موجود شود.
اوراق قرضه شرکتی ابزارهای بدهی هستند که شرکت ها برای افزایش سرمایه از طریق استقراض از سرمایه گذاران استفاده می کنند. این اوراق با سررسید های متفاوتی عرضه می شوند که به نوبه خود بر نرخ بهره آنها تأثیر می گذارد. سرمایه گذاران، چه خرده فروشان و چه نهادی، می توانند به طور فعال اوراق قرضه شرکتی را در یک بازار ثانویه قوی معامله کنند. در حالی که صندوق های سرمایه گذاری متقابل اغلب بر چشم انداز سرمایه گذاری اوراق قرضه شرکتی تسلط دارند، سرمایه گذاران خرد با حساب‌های کارگزاری نیز این فرصت را دارند که از طریق کارگزاران خود در اوراق قرضه شرکتی سرمایه گذاری کنند.
علاوه بر اوراق قرضه شرکتی سنتی، محصولات اوراق بهادار بدهی ساختاریافته دیگری نیز در بازار موجود است. این ابزارها عمدتاً توسط مؤسسات مالی به عنوان ابزاری برای تضمین بدهی استفاده می شود. یک مثال قابل توجه یک تعهد بدهی وثیقه (CDO) است که دارایی های مختلف را با هم جمع می کند و آنها را به عنوان یک اوراق بدهی واحد منتشر می کند. مؤسسات مالی اغلب محصولات را از ترازنامه خود در این اوراق بهادار دسته بندی می کنند و به آنها امکان می دهد سرمایه خود را افزایش دهند و در عین حال به طور مؤثر دارایی های اساسی خود را مدیریت و تفکیک کنند.
ابزار بدهی چیست و انواع آن
انواع دیگر اوراق بدهی:
تسهیلات اعتباری نیز جزو اوراق بدهی طبقه بندی می شود. این محصولات مالی که توسط بانک ها، مؤسسات مالی و سایر وام دهندگان صادر می شوند، وام گیرندگان را قادر می سازند تا برای مقاصد مختلف، مانند خرید های روزمره، خرید خانه یا وسیله نقلیه، یا تأمین مالی تعمیرات خانه، به سرمایه دسترسی داشته باشند. در ازای سرمایه ارائه شده، وام گیرنده متعهد می شود که نه تنها مبلغ اصلی، بلکه بهره تعلق گرفته را نیز در یک دوره توافق شده به وام دهنده بازپرداخت کند.
از رایج ترین انواع تسهیلات اعتباری می توان به وام مسکن، کارت های اعتباری، وام های شخصی و تجاری و خطوط اعتباری (LOC) اشاره کرد. وام های مسکن معمولاً وام های بلند مدتی هستند که برای خرید املاک و مستغلات استفاده می شوند، جایی که خود ملک به عنوان وثیقه عمل می کند. کارت های اعتباری یک خط اعتباری چرخشی ارائه می کنند که به مصرف کنندگان اجازه می دهد خرید کرده و به مرور زمان، اغلب با بهره، آن ها را پرداخت کنند. وام های شخصی و تجاری به ترتیب نیازهای فردی و تجاری را برآورده می کنند و نرخ های بهره ثابت یا متغیر را ارائه می دهند. خطوط اعتباری دسترسی انعطاف پذیری به وجوه را فراهم می کند و وام گیرندگان را قادر می سازد تا در صورت نیاز تا سقف مشخصی پول جذب کنند و آنها را به گزینه ای همه کاره برای مدیریت هزینه های شخصی و تجاری تبدیل می کند.
به طور کلی، تسهیلات اعتباری با تسهیل مخارج مصرف کننده و سرمایه گذاری، نقش مهمی در اقتصاد ایفا می کند. آنها افراد و کسب و کارها را برای دستیابی به اهداف مالی خود، خواه خرید خانه جدید، گسترش یک تجارت یا مدیریت هزینه های غافلگیر کننده، توانمند می کنند. با این حال، وام گیرندگان باید به شرایط و ضوابط مرتبط با این تسهیلات اعتباری، به ویژه نرخ بهره و برنامه بازپرداخت، برای حفظ سلامت مالی و جلوگیری از بدهی بیش از حد توجه داشته باشند.
با ابزار های بدهی چگونه باید برخورد کرد؟
حسابداری:
شناسایی و اندازه گیری: ابزارهای بدهی عموماً باید به ارزش منصفانه در زمان انتشار در ترازنامه شناسایی شوند. اندازه‌گیری های بعدی ممکن است بسته به طبقه بندی از بهای تمام شده مستهلک شده یا ارزش منصفانه استفاده کند (مثلاً نگهداری شده تا سررسید، در دسترس برای فروش یا معامله).
هزینه بهره: پرداخت های بهره برای ابزارهای بدهی معمولاً به عنوان هزینه در صورت سود و زیان ثبت می شود.
استهلاک حق بیمه/تخفیف: اگر یک ابزار بدهی با حق بیمه یا تخفیف صادر شود، حق بیمه یا تخفیف باید در طول عمر ابزار با استفاده از روش نرخ بهره موثر مستهلک شود.
مالیاتی:
کسر بهره: سود پرداختی برای ابزارهای بدهی معمولاً برای شرکت ها قابل کسر مالیات است. رعایت قوانین و مقررات مالیاتی محلی در مورد کسر و هرگونه محدودیت ضروری است.
سود سرمایه: اگر یک ابزار بدهی قبل از سررسید فروخته شود، هر سود یا زیان تحقق یافته می تواند مشمول مالیات بر عایدی سرمایه باشد، بسته به دوره نگهداری و قوانین مالیاتی محلی.
تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری:
ارزیابی ریسک: برای ارزیابی احتمال نکول، ریسک اعتباری مرتبط با صادرکننده ابزار بدهی را تجزیه و تحلیل کنید.
محاسبه بازده: بازده تا سررسید (YTM) یا بازده فعلی را برای ارزیابی بازده سرمایه در مقایسه با سایر ابزارها محاسبه کنید.
ملاحظات نقدینگی: نقدینگی ابزار بدهی را در نظر بگیرید، زیرا برخی از ابزارها راحت تر از دیگران فروخته می شوند.
مدت زمان و ریسک نرخ بهره: مدت زمان ابزار را برای درک حساسیت آن نسبت به تغییرات نرخ بهره ارزیابی کنید.
درمان تنظیمی:
انطباق: از مقررات مربوطه برای صدور و داد و ستد اوراق بدهی و همچنین هرگونه الزامات گزارش دهی پیروی کنید.
طبقه بندی: ابزار های بدهی را بر اساس تعاریف نظارتی به درستی طبقه بندی کنید تا از انطباق با ثبات مالی و هنجارهای مدیریت ریسک اطمینان حاصل کنید.
مدل سازی مالی:
پیش‌بینی های جریان نقدی: جریان های نقدی مرتبط با ابزار بدهی، از جمله پرداخت‌های بهره برنامه ریزی شده و اصل را مدل سازی کنید.
تجزیه و تحلیل سناریو: تجزیه و تحلیل های حساسیت را برای درک اینکه چگونه تغییرات در نرخ بهره یا شرایط اقتصادی می تواند بر ارزش گذاری و جریان های نقدی تأثیر بگذارد، انجام دهید.
ارتباط با ذینفعان:
شفافیت: ماهیت و شرایط ابزارهای بدهی در گزارشگری مالی را به وضوح به ذینفعان ابلاغ کنید.
افشای ریسک: اطلاعاتی را در مورد خطرات مرتبط با ابزارهای بدهی، از جمله ریسک نرخ بهره، ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی ارائه دهید.با درک و به کارگیری این اصول، سازمان ها و افراد می توانند به طور موثری پیامدهای ابزارهای بدهی را در چارچوب های مالی و عملیاتی خود مدیریت و ارزیابی کنند.
ابزار بدهی چیست و انواع آن
جمع بندی:
ابزار بدهی یک دارایی مالی است که نشان دهنده وامی است که توسط سرمایه گذار به وام گیرنده، معمولاً شرکتی یا دولتی داده شده است. این شامل اشکال مختلف استقراض مانند اوراق قرضه، اسکناس و اوراق قرضه است. زمانی که سرمایه گذار یک ابزار بدهی را خریداری می‌کند، اساساً در ازای پرداخت های سود دوره ای و بازگشت اصل سرمایه در سررسید، به ناشر وام می دهد. ابزارهای بدهی با سررسید و نرخ بهره ثابت مشخص می شوند و با تأمین منابع مالی برای واحد های تجاری و ارائه گزینه های سرمایه گذاری نسبتاً مطمئن تری در مقایسه با سهام، نقش مهمی در بازارهای سرمایه ایفا می کنند. انواع مختلف ابزارهای بدهی از نظر ریسک، بازده و نقدینگی متفاوت است.
سوالات متداول:
ابزار بدهی چیست؟ ابزار بدهی یک دارایی مالی است که نشان دهنده وامی است که سرمایه گذار به وام گیرنده داده است. آنها معمولاً قرارداد های رسمی برای قرض گرفتن پول هستند که وام گیرنده را ملزم به بازپرداخت اصل مبلغ همراه با بهره در یک تاریخ مشخص در آینده می کند. نمونه های رایج عبارتند از اوراق قرضه، وام مسکن، و اوراق قرضه.
ابزارهای بدهی چگونه کار می کنند؟ ابزارهای بدهی با تسهیل وام گیری و وام دادن پول کار می کنند. وقتی یک سرمایه گذار یک ابزار بدهی را خریداری می کند، اساساً به ناشر (که می تواند یک شرکت، دولت یا سایر نهادها باشد) وام می دهد. در مقابل، ناشر متعهد می شود که اصل مبلغ را به اضافه بهره در یک دوره از پیش تعیین شده بازپرداخت کند. نرخ بهره و برنامه بازپرداخت در شرایط ابزار مشخص شده است.
خطرات مرتبط با ابزار بدهی چیست؟ ریسک‌های اصلی مرتبط با ابزارهای بدهی شامل ریسک اعتباری (ریسکی که وام گیرنده ممکن است بازپرداخت را نکند)، ریسک نرخ بهره (ریسک افزایش نرخ بهره ممکن است ارزش بازار ابزار را کاهش دهد) و ریسک نقدینگی (ریسکی که سرمایه گذار ممکن است نتواند ابزار را به سرعت به ارزش بازار منصفانه بفروشد). درک این خطرات برای سرمایه گذاران هنگام ارزیابی بازده احتمالی ابزار های بدهی بسیار مهم است.
