بدهی مالی چیست و با آن چه باید کرد؟

بدهی یک مفهوم اساسی در امور مالی است که شامل وجوه قرضی است که یک فرد، سازمان یا دولت به طرف دیگر بدهکار است. نقشی جدایی ناپذیر در اقتصاد ایفا می کند و امکان رشد و مصرف را فراهم می کند که ممکن است تنها با تکیه بر پول نقد موجود امکان پذیر نباشد. انواع مختلفی از بدهی وجود دارد، از جمله وام های شخصی، وام مسکن، بدهی کارت اعتباری، و اوراق قرضه شرکتی، که هر کدام اهداف متفاوتی را انجام می دهند و نرخ های بهره مختلفی را جذب می کنند.

درک پیچیدگی‌ های بدهی برای مدیریت مالی مؤثر بسیار مهم است، زیرا نه تنها بر رتبه‌ بندی اعتباری افراد و کسب‌ و کار تأثیر می‌گذارد، بلکه بر روندهای اقتصادی گسترده‌تر نیز تأثیر می‌ گذارد. این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است، بنابراین ما در این مطلب از سری مطالب آموزشی وبلاگ مستر سرمایه به معرفی کامل بدهی مالی پرداخته ایم.

بدهی مالی چیست و با آن چه باید کرد؟

بدهی مالی چیست؟

بدهی یک ترتیب مالی است که در آن یکی از طرفین با وعده بازپرداخت مبلغ قرض شده، معمولاً با بهره، در یک دوره معین، از طرف دیگر پول قرض می کند. بر اساس اصل تامین مالی عمل می کند. افراد یا نهادها منابعی را برای خرید یا سرمایه گذاری قرض می گیرند، با این درک که در تاریخ بعدی به وام دهنده بازپرداخت خواهند کرد. بهره هزینه استقراض است و معمولاً به صورت درصدی از مبلغ اصلی (مبلغ اولیه وام گرفته شده) بیان می شود.

انواع مختلفی از بدهی وجود دارد، مانند وام های شخصی، بدهی کارت اعتباری، وام مسکن، و وام های تجاری، که هر کدام شرایط و ضوابط خود را دارند. توانایی پذیرش بدهی می‌تواند فرصت‌هایی برای رشد و دسترسی به منابعی فراهم کند که افراد یا کسب‌وکارها ممکن است در دسترس نباشند، اما خطراتی را نیز به همراه دارد، به‌ویژه اگر وام گیرندگان نتوانند بازپرداخت‌های خود را طبق شرایط توافق شده مدیریت کنند.

نمونه ای از بدهی مالی:

برای نشان دادن نحوه عملکرد بدهی در عمل، سناریویی را در نظر بگیرید که در آن شخصی می خواهد کالایی بخرد که قیمت آن 20  میلیون تومان است اما فقط 5  میلیون تومان پس انداز دارد. برای خرید، آنها ممکن است به بانک مراجعه کنند تا برای 15 میلیون تومان باقیمانده وام خودرو بگیرند. بانک موافقت می کند که پول را قرض دهد، اما شرط می کند که وام گیرنده باید 15  میلیون تومان را طی پنج سال با نرخ بهره سالانه 5 درصد پس دهد. هر ماه، وام گیرنده بخشی از اصل (مبلغ اصلی وام گرفته شده) و بهره تعلق گرفته را می پردازد، که در نتیجه پرداخت ماهانه انجام می شود.

این مثال عملی نشان می‌دهد که چگونه بدهی خریدار را قادر می‌ سازد تا به کالای مد نظر دسترسی پیدا کند، در حالی که مسئولیت‌های ناشی از آن را نیز نشان می‌دهد، مانند پیگیری پرداخت‌ ها و اطمینان از اینکه کل مبلغ بازپرداخت شده از اصل اصلی به دلیل هزینه‌ های بهره بیشتر است.

انواع بدهی مالی:

بدهی های مالی  به اشکال مختلفی وجود دارد که هر کدام اهداف مشخصی را دنبال می کنند و الزامات خاصی را به همراه دارند. به طور کلی، این بدهی ها را می توان به انواع مختلفی از جمله بدهی تضمین شده، بدهی بدون وثیقه، بدهی گردان و وام مسکن طبقه بندی کرد.

بدهی تضمین شده:
بدهی تضمین شده، که اغلب به عنوان بدهی وثیقه شناخته می شود، شامل تعهد وام گیرنده دارایی با ارزش برای تضمین وام است. به عنوان مثال، در یک سناریوی وام خودرو، خود وسیله نقلیه معمولاً به عنوان وثیقه عمل می کند. در صورت عدم پرداخت وام گیرنده، وام دهنده حق دارد خودرو را توقیف کرده و بفروشد تا زیان خود را جبران کند.

به طور مشابه، وقتی فردی برای تامین مالی خرید خانه وام مسکن می گیرد، ملک به عنوان وثیقه برای وام عمل می کند. اگر پرداخت‌ها انجام نشود، وام ‌دهنده می‌تواند برای بازپس‌گیری خانه، سلب مالکیت را آغاز کند. کسب‌وکارها همچنین می‌توانند با وثیقه گذاشتن دارایی‌هایی مانند ماشین‌آلات، املاک و مستغلات یا ذخایر نقدی به عنوان وثیقه، در استقراض تضمین شده شرکت کنند.

بدهی بدون وثیقه:
در مقابل، بدهی بدون وثیقه نیازی به وثیقه ندارد. وام دهندگان توانایی وام گیرنده برای بازپرداخت وام را بر اساس عواملی مانند اعتبار، امتیاز اعتباری و سابقه اعتباری ارزیابی می کنند. نمونه های رایج بدهی های بدون وثیقه شامل بیشتر کارت های اعتباری و وام های شخصی است. فقدان وثیقه، بدهی های بدون وثیقه را برای وام دهندگان خطرناک تر می کند، و آنها را به اعمال نرخ های بهره بالاتر در مقایسه با بدهی های تضمین شده سوق می دهد.

بدهی گردان:
بدهی گردان به مصرف کنندگان امکان دسترسی به یک خط اعتباری برای استقراض در صورت نیاز را می دهد. این نوع بدهی به این صورت عمل می‌کند که وام گیرنده را قادر می‌سازد تا وجهی را تا سقف مشخصی دریافت کند، مبلغ وام گرفته شده را بازپرداخت کند و سپس دوباره به دلخواه وام بگیرد. بدهی کارت اعتباری رایج ترین شکل بدهی گردان است. تا زمانی که وام گیرندگان تعهدات بازپرداخت خود را انجام دهند – معمولاً با پرداخت حداقل ماهانه – خط اعتبار باز می ماند. بازپرداخت موفقیت‌ آمیز حتی می‌تواند منجر به افزایش سقف اعتبار در دسترس وام گیرنده در طول زمان شود.

وام مسکن:
وام مسکن نشان دهنده نوع خاصی از بدهی تضمین شده است که افراد برای تامین مالی خرید املاک و مستغلات از جمله خانه ها و آپارتمان ها استفاده می کنند. این وام ها معمولاً در مدت زمان طولانی بازپرداخت می شوند که معمولاً بین 15 تا 30 سال است. وام مسکن اغلب بزرگترین تعهد مالی است که مصرف کنندگان متحمل می شوند، پس از وام های دانشجویی.

آنها در قالب‌های مختلفی عرضه می‌شوند که تمایز اصلی آن بین وام‌های مسکن با نرخ ثابت و وام‌های با نرخ قابل تنظیم است. وام های مسکن با نرخ ثابت نرخ بهره ثابتی را در طول مدت وام حفظ می کنند، در حالی که  این وام ها دارای نرخ های بهره متغیری هستند که می توانند در فواصل زمانی از پیش تعیین شده بر اساس عملکرد یک شاخص مالی خاص تغییر کنند.

درک انواع مختلف بدهی مصرف کننده برای مدیریت مالی موثر بسیار مهم است. هر نوع مزایا و معایب خود را دارد و مصرف کنندگان باید قبل از وام گرفتن، شرایط و گزینه های خود را به دقت بررسی کنند. با انجام این کار، آنها نه تنها می توانند بودجه لازم برای خریدهای قابل توجه را تضمین کنند، بلکه از مشکلات مالی احتمالی که می تواند ناشی از بدهی های نادرست باشد نیز جلوگیری کنند.

بدهی مالی چیست و با آن چه باید کرد؟

انواع بدهی در شرکت ها:

شرکت‌هایی که به دنبال تأمین مالی هستند، گزینه‌های مختلفی دارند که با گزینه‌های موجود برای مصرف ‌کنندگان متفاوت است. در کنار وام ‌های سنتی از بانک ‌ها یا سایر مؤسسات مالی، شرکت‌ ها می ‌توانند اوراق قرضه و اوراق تجاری را برای جمع‌ آوری وجوه لازم منتشر کنند. این ابزارها برای کسب و کارها انعطاف پذیری برای به دست آوردن سرمایه از طیف متنوعی از سرمایه گذاران را فراهم می کند.

اوراق قرضه، شکل محبوب ابزار بدهی، شرکت ها را قادر می سازد تا با تعهد به بازپرداخت مبلغ وام گرفته شده، به اضافه بهره، در یک دوره مشخص، از سرمایه گذاران وام بگیرند. هم سرمایه‌ گذاران خرد و هم شرکت‌ های سرمایه‌ گذاری نهادی می ‌توانند این اوراق را خریداری کنند، که معمولاً نرخ بهره ثابتی به نام نرخ کوپن ارائه می‌دهند.

به عنوان مثال، اگر شرکتی برای خرید تجهیزات جدید نیاز به تولید 1 میلیون دلاری داشته باشد، ممکن است 1000 اوراق قرضه با ارزش اسمی هر کدام را 1000 دلار منتشر کند. این اوراق معمولاً در یک تاریخ از پیش تعیین شده در آینده سررسید می‌شوند که به عنوان تاریخ سررسید شناخته می‌شود و در آن زمان سرمایه‌گذار تمام ارزش اسمی اوراق را دریافت می‌کند. در طول عمر اوراق، سرمایه ‌گذار از پرداخت‌ های بهره منظم نیز سود می‌برد و جریان درآمدی ثابتی را تا سررسید ایجاد می‌کند.

علاوه بر اوراق قرضه، شرکت ها ممکن است از اوراق تجاری به عنوان یک گزینه تامین مالی کوتاه مدت نیز استفاده کنند. اوراق تجاری به سفته های بدون وثیقه ای اطلاق می شود که توسط شرکت ها برای انجام تعهدات مالی فوری، مانند خرید موجودی یا هزینه های حقوق و دستمزد صادر می شود. این نوع بدهی معمولاً کوتاه مدت است و سررسید آن از چند روز تا 270 روز متغیر است.

شرکت‌ ها اغلب زمانی که نیاز به دسترسی سریع به سرمایه دارند، بدون فرآیند طولانی که اغلب با وام‌ های بانکی همراه است، به اوراق تجاری روی می ‌آورند. از آنجایی که این اسکناس ها با تخفیف فروخته می شوند و پرداخت کوپنی ندارند، می توانند گزینه جذابی برای شرکت هایی با رتبه اعتباری قوی باشند که به دنبال حفظ نقدینگی و مدیریت کارآمد نیازهای مالی کوتاه مدت خود هستند.

مزایا و معایب بدهی مالی:

بدهی می تواند مزایای قابل توجهی برای افراد و کسب و کارها در صورت مدیریت عاقلانه ارائه دهد. برای بسیاری از مردم، گزینه هایی مانند وام مسکن، مالکیت خانه را در دسترس قرار می دهد، در حالی که وام خودرو امکان خرید وسایل نقلیه ای را فراهم می کند که در غیر این صورت غیرقابل استطاعت است. علاوه بر این، کارت‌ های اعتباری راه‌حل‌های پرداخت مناسبی را ارائه می‌کنند و می‌توانند در مواقع اضطراری ارزشمند باشند و در مواقع ضروری یک بالشتک مالی ارائه دهند. برای شرکت‌ها، توانایی دسترسی به بدهی می‌تواند عامل مهمی در رشد و افزایش رقابت در بازار باشد.

با این حال، خطرات مرتبط با بدهی هم برای وام گیرندگان و هم برای وام دهندگان قابل توجه است. به عنوان مثال، افراد ممکن است غرق بدهی کارت اعتباری شوند، به خصوص اگر با از دست دادن شغل یا سایر چالش های مالی غیرمنتظره مواجه شوند. به طور مشابه، شرکت‌هایی که بدهی‌های زیادی می‌پذیرند، ممکن است در طول رکود فروش، برای انجام تعهدات بهره خود با مشکل مواجه شوند، که به طور بالقوه منجر به ورشکستگی می‌شود. حتی اگر یک کسب‌وکار از این بدترین سناریوی اجتناب کند، بار بدهی بالا می‌تواند ظرفیت آن را برای سرمایه‌گذاری در رشد و سایر سرمایه‌گذاری‌های مولد به شدت محدود کند، زیرا بخش قابل‌ توجهی از درآمد آن باید به سمت خدمات دهی به این بدهی هدایت شود.

با بدهی مالی چه باید کرد؟

برای مدیریت موثر و پرداخت بدهی، داشتن یک برنامه ساختاریافته ضروری است. اولین قدم این است که از انباشت بدهی بیش از حد خودداری کنید. یکی از جنبه های مهم این امر نظارت بر نسبت استفاده از اعتبار است که میزان بدهی را به عنوان درصدی از کل اعتبار در دسترس شما اندازه گیری می کند. به عنوان مثال، اگر دو کارت اعتباری با محدودیت اعتباری 10000 تومانی دارید و 5000 تومان بدهکار هستید، نسبت استفاده از اعتبار شما 50 درصد است. وام دهندگان معمولا ترجیح می دهند که این نسبت زیر 30 درصد باقی بماند، زیرا فراتر از این آستانه می تواند بر امتیازات اعتباری تأثیر منفی بگذارد و تضمین وام ها را در آینده چالش برانگیزتر کند.

برای تسریع در روند بازپرداخت بدهی، بخش بیشتری از درآمد خود را به پرداخت های ماهانه اختصاص دهید، با هدف پرداخت کامل موجودی کارت اعتباری قبل از پرداخت هر گونه هزینه بهره. اگر باید پرداخت ها را اولویت بندی کنید، کارشناسان پیشنهاد می کنند ابتدا روی بدهی هایی با بالاترین نرخ بهره تمرکز کنید. علاوه بر این، ادغام چند بدهی در یک وام ممکن است سودمند باشد اگر با نرخ بهره پایین ‌تر همراه باشد. از طرف دیگر، انتقال موجودی کارت اعتباری به کارتی با نرخ پایین ‌تر یا کارتی که دوره مقدماتی 0% ارائه می ‌دهد نیز می ‌تواند استراتژی‌های موثری برای مدیریت و پرداخت بدهی باشد.

بدهی مالی چیست و با آن چه باید کرد؟

تفاوت بدهی مالی و وام:

بدهی و وام اصطلاحاتی هستند که اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما تفاوت های کلیدی بین این دو وجود دارد. بدهی به هر تعهدی اطلاق می شود که یک فرد یا نهاد به دیگری بدهکار است که می تواند اشکال مختلفی مانند پول، اموال غیرمنقول، خدمات یا سایر اشکال پرداخت را در بر گیرد. در زمینه تامین مالی شرکتی، بدهی به صورت محدودتر به عنوان سرمایه ای که از طریق انتشار اوراق قرضه به دست می آید، تعریف می شود و کاربرد خاص آن در تامین مالی کسب و کار را برجسته می کند.

وام، از سوی دیگر، نوع خاصی از بدهی است که با توافقی مشخص می شود که در آن یک طرف وجوه را به دیگری ارائه می دهد. این ترتیب شامل شرایط بازپرداخت مشخص شده توسط وام دهنده است، مانند کل مبلغی که باید بازپرداخت شود، برنامه زمانی بازپرداخت، و نرخ بهره قابل اعمال برای وجوه قرض گرفته شده. در حالی که همه وام ها بدهی هستند، همه بدهی ها به دلیل شرایط و توافقات منحصر به فرد درگیر در هر معامله وام، واجد شرایط وام نیستند.

جمع بندی:

بدهی به مقدار پولی اطلاق می شود که توسط یک طرف از طرف دیگر قرض گرفته شده است، معمولاً بر اساس توافقی که وام گیرنده در تاریخ بعد و اغلب با بهره به وام دهنده بازپرداخت می کند. می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، از جمله وام، اوراق قرضه و کارت های اعتباری. بدهی معمولاً توسط افراد برای هزینه‌های شخصی یا خرید، توسط شرکت‌ها برای تأمین مالی عملیات یا توسعه، و توسط دولت‌ها برای هزینه‌های عمومی استفاده می‌شود.

در حالی که بدهی می تواند سرمایه گذاری و رشد را تسهیل کند، بدهی بیش از حد می تواند منجر به مشکلات مالی شود و مدیریت دقیق تعهدات را برای وام گیرندگان مهم می کند. مفاهیم کلیدی مربوط به بدهی شامل تمایز بین بدهی تضمین شده (با پشتوانه وثیقه) و بدهی بدون وثیقه (نه با پشتوانه وثیقه) و همچنین اهمیت نرخ بهره و شرایط بازپرداخت است. درک پیامدهای بدهی، از جمله تأثیر آن بر امتیازات اعتباری و ثبات مالی، برای مدیریت مالی مؤثر ضروری است.

سوالات متداول:

بدهی چیست؟
بدهی مقدار پولی است که یک طرف از طرف دیگر قرض می گیرد. اغلب افراد، شرکت ها و دولت ها از آن برای خریدهای بزرگ استفاده می کنند که در شرایط عادی توانایی پرداخت آن را ندارند. وام گیرنده موافقت می کند که پول قرض گرفته شده را، معمولاً با بهره، در یک دوره مشخص بازپرداخت کند.

انواع مختلف بدهی چیست؟
انواع مختلفی از بدهی وجود دارد، از جمله:

بدهی تضمین شده: این نوع بدهی توسط وثیقه پشتیبانی می شود، به این معنی که اگر وام گیرنده قصور کند، وام دهنده می تواند دارایی را بگیرد (به عنوان مثال، وام های رهنی).
بدهی بدون وثیقه: این نوع بدهی با هیچ وثیقه ای پشتیبانی نمی شود. کارت های اعتباری و صورتحساب های پزشکی نمونه های رایجی هستند. بدهی های بدون وثیقه اغلب دارای نرخ بهره بالاتری هستند زیرا برای وام دهندگان ریسک بیشتری دارند.
بدهی گردان: این نوع به وام گیرندگان اجازه می دهد تا چندین بار تا سقف معینی مانند کارت های اعتباری به اعتبار دسترسی داشته باشند.
بدهی اقساطی: این نوع مستلزم پرداخت های ثابت در فواصل زمانی معین است، مانند وام خودرو یا وام شخصی.

خطرات و مزایای بالقوه بدهی چیست؟
مزایا:
اهرم: بدهی می تواند به افراد و کسب و کارها کمک کند تا خریدهای خود را افزایش دهند و آنها را قادر می سازد در فرصت هایی سرمایه گذاری کنند که در غیر این صورت ممکن است از عهده آنها بر نمی آیند.
ایجاد اعتبار: مدیریت بدهی مسئولانه به ایجاد امتیازات اعتباری کمک می کند، که می تواند به شرایط بهتر وام گرفتن در آینده منجر شود.
خطرات:
هزینه های بهره: قرض گرفتن پول اغلب مستلزم هزینه های بهره است که می تواند کل هزینه خرید را افزایش دهد.
فشار مالی: بدهی بیش از حد می تواند منجر به مشکلات مالی شود و بر رتبه بندی اعتباری تأثیر بگذارد و وام گرفتن را در آینده دشوارتر کند.
درک ماهیت بدهی و مدیریت عاقلانه آن برای حفظ سلامت مالی مهم است.